Author :
Abstract
Kentler, ortak yaşam alanları oluşturma, sosyalleşme, toplumsal ve ekonomik yaşam alanları meydana getirme, aitlik duygusu geliştirme ve ortak bir kent kültürü oluşturma açısından önemli görevler üstlenmektedirler.
Bu sebeple engelli olsun ya da olmasın tüm bireylerin ikinci kişilerin yardımları olmaksızın kentlerin sunduğu imkân ve olanaklardan eşitlik ilkesi kapsamında eşit koşullar altında yararlanma hakları bulunmaktadır. Bu haklardan doğan kentsel düzenlemeleri yaşama geçirme görevi ise başta ulusal olmak üzere yerel yönetimlerin görev ve sorumluluk alanına girmektedir.
Türkiye’deki yasal düzenlemeler incelendiğinde toplumu oluşturan tüm bireyleri ayrım yapmaksızın toplumsal yaşama dâhil edecek engelsiz kentler oluşturmak için asıl problemin yasa kaynaklı değil çıkarılan yasaların uygulanması ve yaşama geçirilmesinden kaynaklandığı görülmektedir.
Çanakkale’nin sunduğu kentsel imkân ve olanaklardan engelli bireylerin eşitlik, erişilebilirlik, ulaşılabilirlik açısından ne derece yararlanabildikleri ve gerek toplum gerekse de kentle ne derecede bütünleşebildiklerini ortaya koymak amacıyla gerçekleştirilen bu çalışmanın amacı, kentte yaşayan ve kenti ziyaret eden engelli bireylerin kentle bütünleşmesini sağlayan unsurların yeterli olmadığı savından hareketle bu düşüncenin ortaya konmasıdır.
Bu doğrultuda Çanakkale, bir kenti oluşturan tüm paydaşları ile (caddeler, kaldırımlar, kentsel donatılar, mobilyalar ve aksesuarlar, kafeteryalar, restoranlar, AVM’ler, umumi tuvaletler, çeşmeler, bankamatikler, trafik lambaları, telefon kulübeleri, rekreasyon alanları, müzeler, şehirler arası toplu ulaşım araçları ve durakları, feribot iskeleleri ve yolcu feribotları, havalimanı, plajlar, kale, han, turizm işletme belgeli konaklama işletmeleri) engelli bireyler açısından ne derece uygun olduğu incelenmiş, engelli bireylere yönelik olumlu bazı düzenlemelere karşın genel anlamda erişilebilir ulaşılabilirlik açısından yeterli olmaktan çok uzak olduğu tespit edilmiştir. Bu anlamda Çanakkale engelli bireyler açısından erişilebilir bir kent değildir.
Keywords
Abstract
Cities undertake important tasks in terms of creating common living spaces, socialization, social and economic living spaces, developing a sense of belonging, and creating a common urban culture.
For this reason, all individuals, whether disabled or not, have the right to benefit from the opportunities offered by cities under equal conditions within the scope of the principle of equality and without the help of second persons. The task of implementing urban regulations arising from these rights falls within the scope of duty and responsibility of local governments, especially national ones.
When legal regulations in Turkey are examined, it is seen that the main problem is not the law, but the implementation of the law in order to create barrier-free cities that will include all individuals who make up the society in social life without discrimination.
This study was carried out in order to reveal to what extent people with disabilities can benefit from the urban opportunities offered by Çanakkale in terms of equality and accessibility and integrate with the society and the city.
The aim of this study was, therefore, to indicate that the elements ensuring the integration of people, having disabilities and living in and visiting the city, with the city were not sufficient.
In this direction, it was examined how suitable Çanakkale was for all its stakeholders (streets, pavements, urban equipment, furniture and accessories, cafeterias, restaurants, shopping malls, public toilets, fountains, cash machines, traffic lights, telephone booths, recreation areas, museums, intercity public transportation vehicles and stops, ferry piers and passenger ferries, airport, beaches, castle, inn, and accommodation establishments with tourism operation certificate) and for people with disabilities, and it was determined that despite some positive regulations for people with disabilities, it was far from being sufficient in terms of accessibility in general. In this sense, Çanakkale is not an accessible city for people with disabilities.
